ALEV JOHN STEİNBECK

Kuşaklar boyu büyük trapezciler yetiştirmiş bir ailenin son bireyi Joe Saul’un, geçip giden yıllara karşın bir türlü çocuğu olmaz. Genç ve güzel eşiyle aralarında güçlü bir sevgi bağı bulunmakla birlikte, çocuksuzluğun acısı ikisini de sarsar. Üstün yetenekleri olan soyunun kuruyacağı korkusu, günden güne çökertir onu. Bir de, genç akrobat Viktor’un gizli bir ilişkiyle yaşamlarına girmesi, beklenmedik bunalımlar, trajik sonuçlar doğurur. Victor yerinde şöyle bir gerildi. Göğsü ileri fırlamış, omuz kasları belirmişti. “Korkmaktan ne kastediyorsun? Söyledim ya, istesem onu parça parça ederdim.. istemedim.”Mordeen uzun uzun karşısındaki gence baktı. Neden sonra, “Niye yapmadın öyleyse?” diye sordu.“Çünkü…” Arkasını getirmedi. Ne diyeceğini, ne demesi lâzım geldiğini kestiremiyordu. Birden aklına geldi. Alaycı, küstahça bir edayla: “Çünkü, sebebini söyliyeyim mi, sana olan saygımdan yapmadım.” Bu fikir üzerinde işleyebilirdi. “Çünkü bir kızın, sevdiğim bir kızın yanında mesele çıkarmak istemem de ondan.”Mordeen hayretle karşısındakine bakıyordu. “Sevdiğin mi?” diye sordu. Ve bir süre ağzı açık bekledi.Victor biraz daha yaklaşmıştı. Omuzlarından tutmak için ellerini uzattı, ama genç kadının kendisine baktığını görünce çabuk çekti. “Sana söylememiştim,” dedi. “Söylemek de istemiyordum,kendi içimde saklayacaktım bunu. Haksızlık etmemek lâzım. Patronunun kuyusunu kazacak, ona ihanet edecek yaradılışta bir adam değilim ben… Ama o, bana vurdu, yüzüme tokat attı.”Mordeen gayet sakin bir sesle: “Sen de onun belden aşağısına vurdun; haksızlık yapmamak dediğin buysa!..” diye karşılık verdi. Kolay çözümlenebilecek bir düğüm değildir olup bitenler. Steinbeck, en güçlü yapıtlarından biri olan Alev’de, insanoğlunun soyunu sürdürme tutkusunu roman-oyun dediği yeni bir yazın türüyle işliyo