SEVGİLİ SALAK AŞKIN GÜNGÖR

Bir Konsomatris olan Nilay’a beslediği tutkulu aşk Mahsun’a korkunç cinayetler işletecek mi, yoksa herşey saf aklın tehlikeli oyunlarından mı ibaret? “ulan yemin ediyorum, ben okusam yazar olurdum, kızım! Boru değil, yazar! Hem, benim şu düşündüklerim var ya, eğer üşenmeyip yazsam şimdi meşhurdum, anasını satayım! Vallahi bak, roman olurdu kızım, aklımdan geçenler. Ha, millet “bu ne, be? Böyle roman mı olur?” derdi belki. Ama ben herşeyi düşündüm, Nilay Onlara derdim ki, “Ne ulan?” derdim. “Hayat sadece sizin aklınızdan geçenler öi?” derdim. “ne şaştınız o’lum? Bizimki gibi hayatlarda böyle cümleler debeleniyo, anasını satayım,” derdim. Ha hatta, “Biz sizin yok saydıklarınızız,” derdim, abi. Soğuk. Kıçım dondu, anasını satayım. Gelemedi şu karı bi’ türlü. Bu havada beklemek yetmiyo’muş gibi, bi’ de kahrolası yağmur. Hâle bak, sicim gibi yağıyo meret. Gece yağan yağmurlardan nefret ediyorum, abi. Babamın yüzünden bu. Gecenin bi’ vakti kafama vura vura uyandırır, döverdi beni herif. Neymiş? Yatmadan önce yanına leğen koymamışım. Tavandan damlayan sular yüzüne damlamış da uyanmışmış. Hem de uykusunun en tatlı yerinde… Gıcık herif! Mevzûya bak, abi. Sanki ben demişim derme çatma bi’ gecekonduda yaşayalım diye. “Aman baba, boş ver, ne villası. Bu gecekonduda yaşayalım. Doğayla da iç içe oluruz hem. Baksana, ne güzel, tavandaki deliklerden yıldızları da görebiliyoruz.”