CANIN SAĞOLSUN SERKAN ÖZEL

Bir umutla beklediğim en güzel yarınsın… Bir hayatın son sayfası olabilmekti mesele. Ya da toz tutmuş bir rafta unutulmuş bir kitap gibi ait olduğuna vefalı olabilmekti belki de. Bunları düşünür oldum şu sıralar. Ben bunları düşünürken sanki sana doğru akıyor tüm saatler, saniyeler. Ve anladım ki biz seninle kendimizde bulmak istediklerimizi kaybetmenin ötesine geçemeyeceğiz hiçbir zaman. Şimdi her şeyi eksiltme vakti. Maviden geceyi, çaydan şekeri ve yalnızlıktan kendimi… Çünkü seni seven o içimdeki çocuğun elini bırakalı çok oldu. Artık sana ayırdığım güzel günleri doldurdum. Bugün sondu… Herkesin yazım yanlışı yaptığı, hatta söylemese bile yanlış yazdığı birisi yüzünden anlamını yitirdiği cümleleri vardır aklımın bir köşesinde. Ben bu kitabı kaleme alırken hepimizin geçmişini mürekkep olarak kullandım.Ve o kalem elimde olduğu sürece hayatlarımızdan bir türlü çıkaramadığımız insanları yazmayı da unutmadım. Dilerim bu kitap sizlere altı çizilecek sözlerin olduğunu göstermenin yanı sıra üstü çizilecek insanların var olduğunu da hatırlatır… Birini sevmeli, bir serçeyi incitmekten korkar gibi. Öyle sevmeli ki onun gecesine ayışığı olmalı. Ve gündüzleri; gündüzleri de güneşine gölge etmeli insan kendini. Dokunmamak bir yabancıya ve bir başka koku değmemeli tenine.Açlık hissi uyandırmak gözleri. Birlikte sustuğun an, ilk kez konuşur gibi hissetmeli. Ucuza getirmemeli ellerini. Olabildiğince sıkı sıkı tutmak ve asla bırakmamalı. Gerektiğinde hüzün biriktirmeyi bilmeli, ama ona belli etmemek. Bir cümle içine hapsetmemek “sevmek” denen eylemi. Gökyüzü kadar hükümsüz, toprak kadar dayanıklı olmak sevdalar. Ağzından aşk diye dökülmüş hiçbir sözcük, ayrılık diye dönmemek bu hayatı paylaştığın kişinin kulağına. Sevmişsen, önce saat vurmak on ikiden, sonra da durmak tam da göz göze geldiğin an. gitmemek… Ve gitmeyeceğini bilmişsen, Bir Özdemir Asaf dörtlüğü gibi, Dört dörtlük sevmeli… Bir karar ver artık. Ya gelirken getirdiğin aşka karışalım ya da giderken bıraktığın yalnızlığı kırışalım.