YOLLARIN SONU HÜSEYİN NİHAL ATSIZ

Bilsin cihan ki ben bu cihanın nesindeyim:

Bir ülkünün mehabetinin zirvesindeyim.

Dünya denen mezellete dalsın her isteyen;

Ben ırkımın şeref taşan efsanesindeyim.

Herkes bir özleyişle yaşar...

Ben de öylece Altaylar'ın ve Tanrıdağ'ın çevresindeyim.

Merdânelikle şöyle bakıp ayrılıklara

Son menzilin hüzün dolu kâşânesindeyim.

Artık veda zamanına pek fazla kalmadı;

Yorgun ve kimsesiz ölümün bahçesindeyim...