MİRAS OSMAN AYSU

Her şey, mazinin karanlıklarında kalmış bir gençlik hatasının yıllar sonra ortaya çıkmasıyla başladı. Avukat Erdal Çimen, çok değer verdiği yaşlı dostu Prof. Sadi Koray’a elinden gelen her türlü yardımı yapmayı kendine bir borç saydı… Ama bu yardım, hayatını bir anda değiştirecek ve onu içinden çıkılmaz bir muammanın karanlık dehlizlerine sürükleyecekti. Genç avukat önceleri buna seve seve katlandı. Yaşlı dostunun karanlık geçmişindeki torununu arayacaktı. Torun dünyalar güzeli Suna Aytaç’tı. Fakat yardım planı içinde Suna ile evlenmek hesapta yoktu. Evlilik ise başlı başına bir dert getirdi… GİRİŞ Hoca, bakışlarını şaşkınlık dolu yüzümden almış, balkondan önümüze serilmiş geniş deniz manzarasına çevirmişti. Kuzguncuk sırtlarındaki, tarihe inat ederek yaşamını sürdüren ahşap köşkün ikinci katının balkonunda çay içiyorduk. Ilık haziran ayının başlarındaydık ve ufak bahçeyi kaplayan morsalkımlar balkonun kenarına kadar yükseliyorlardı. Yazın ilk ayında olmamıza rağmen İstanbul’a gecikmiş ilkbahar havası hakimdi. Senenin en sevdiğim zamanıydı bu mevsim. En az Sadi Hoca kadar yaşlı ve İstanbul yaşamında artık örneği kalmayan emektar Nakşıdil Kalfa’nın az evvel getirdiği çay soğumuştu. İkimiz de susmuş, düşünerek zamanı yaşıyorduk. Daha fazla soru sormayı adeta saygısızlık addederek, Hoca’nın açıklama yapmasını tercih ettim. Sadi Bey’in suskunluğu devam ediyordu.