NUR GÖĞÜ SEMASI 1 BÜLENT HALİL İBRAHİM GENÇ

“Ant olsun! Rabb’inin en büyük ayetlerinden bir kısmını gördü” Ayetinde ve “Cebrail ile bütün gökleri geçerek Sidre-i Müntehaya geldik. Bana cenneti gösterdiler” Hadisinde işaret edilen Miraç olayıyla Güzel gözleriyle gök ehlini seyreden ve Bizleri gök ehli melekler ve ruhanilerle tanıştıran Hz Muhammed Mustafa (S.A.V)’in anısına… Her yer aşılmaz gibi görünen zifiri karanlıklar içerisindeyken göğsü sıkıştıran korku ve emniyetsizliğin verdiği tedirginlikle arkasına döndü delikanlı…Görünen yine sonsuz karanlık…Bir çift göz dipsiz karanlığı yoklarken korku ve tedirginlik dolu kâbustan bir imdat yükseldi: “Efendim! Ne olur, yardım edin! ”Vahyin kapısı olan içgüdüyle yukarılara kaldırınca başını, ona görünen sadece karanlıktı yine. Bu kez semaya bakmanın verdiği umutla feryat ediyordu: “Efendim! Yardım edin!” Sağ el uzandı yukarılardan. Yukarıda görünen ışıl ışıl bir nur zümresi…Ve o el, görebilenler için karanlıkta doğandı.Tam da bu esnada bir annenin feryadıydı, Tamer‟i sarsan: “Evladım uyan! ”İki damla gözyaşı yanaklarından süzülürken terler içinde uyanan genç için annesinin şefkatli bakışları, kâbustan kurtuluşun huzuruydu o an. Gözleri derin bir anlam içeren, biraz büyükçe ama çekik; ince yuvarlak burunlu, yanakları çıkık; belki yuvarlak başlı olduğundan sebep nur yüzlü, parlak ve güzel bir simaydı; “Merak etme! Bu sadece bir kâbustu ve bitti” diyen…Oğlunun yaşadıkları sezgisi kuvvetli annenin kâbusu oldu bir an. Şefkatle bakındı yavrusuna.“İyi misin, söyle bana?”