ÖLMÜŞ EŞEK AZİZ NESİN

Yazar tüm kitabında olduğu gibi, bu hikayesinde.de Eşek ve Eşek arısının birbirleriyle mektuplaşmasından insanlar, Zenginler,Ülkünün durumu ve haksızlıklara şaka yollu irdeliyor. “Kurttan korkusu olmayan Ölmüş Eşek`in Tahtalıköy`den yeryüzündeki arkadaşı Eşekarısı`na yazdığı mektuplar. Sevgili Eşekarısı, Mektubumu alınca şaşıracaksın. Biz onu çoktan nalları dikti biliyorduk, yine hangi ahırdan çıktı diye afallayacaksın. Hiç şaşma, Tahtalıköy`deyim. Sana bu mektubumu Tahtalıköy`den yazıyorum. Bir zamanlar yeryüzünde yaşamış bütün büyükler, ünlüler, ileri gelenler, hepsi burda. Ben de onların arasındayım. Sen şimdi, `Vah vah, sağlığında değerini bilememişiz!` diyerek ne denli dizini dövsen yeridir. Neden, `Kör ölür, badem gözlü olur!` denildiğini, o kör olası dünyada değeri anlaşılmamış olanların son umudu Tahtalıköy`e gelince çok iyi anladım. Gözlerim burnumun ucunu bile göremezken, ölümümden sonra, `Sürmeli gözlüydü`, `Bakışları üzünç doluydu` diye benim için övgüler düzüldüğünü duydum.” Sevgili dostum Eşekarısı, Geçen mektubumda nasıl öldüğümü, daha doğrusu yol hendeğine öldüm diye nasıl yan gelip yattığımı anlatmıştım. Asıl zorluk ondan sonra başladı. Oradan gelip geçen bütün yolcular başıma toplandılar. Başımda yığılıp kalan yurttaşlardan biri,“Yahu, biz nasıl insanlarız be!” diye bağırdı, “ canlı gözümüzün önünde ölüyor da, hiç kimsenin kılı kıpırdamıyor.” Başka birisi,“Doğru, dedi, memlekette insan kalmamış namussuzum. Burada şu kadar kişi var da, içlerinden bir insanoğlu çıkıp yardım etmiyor. ”Kalabalıktan biri sordu: “Sen neye yardım etmiyorsun, sen insan değil misin?” “Sen onu bana soracağına kendine sorsan daha iyi değil mi?” “Benim işim var yoksa… Olmasa ne olacak, buradan bir koşu eczaneye gider haber verirdim.” “İşi varmış… Hangi iş be, yarım saattir, burada dikilmiş bakıyorsun.”Ondan sonra sesler bir gürültü uğultu olarak sürdü. “Bir doktor yok mu, doktor? Bu kadar insan içinde bir doktor yok mu yahu?” “Bu sabah gazetede okudum: Beyin göçü varmış… Doktorlarımız Amerika’ya,Almanya’ya göç etmişler. Memlekette doktor da kalmadı kardeşim.”“En iyisi bir yerden telefon etmek…” “Bizim telefonları bilmez misin kardeşim, telefondan ses gelene kadar adam çoktan ölür…” Aziz nesin in bu hikayesinde.diğer hikaye ve yazılarında olduğu gibi gülerken düşüneceğimiz kesinlikle okunması gereken hikayelerden birisi. İyi okumalar .