ALTINCI KOĞUŞ ANTON ÇEHOV

Altıncı Koğuş, Çehov, Avrupa’dan dönüşünde,1892’de yazdığı 6.Koğuş öyküsünde öykü kişileri arasında olan Ivan Dimitriç Gromov ile Andrey Yefimiç Ragin’le doğrudan kendi dünya görüşünü, insan görüşünü, Çehov’u Çehov yapan değerleri Bir deneme (insana değin özgün düşünce) yazarı ustalığı ile dile getiriyor. Oyunlarında; Martı’da,Vanya Dayı’da,Vişne Bahçesi’nde,Üç Kız Kardeş’te, ve daha başka oyunlarında olduğu gibi öykülerinde de Altıncı Koğuş’taki kişileri ile (Ivan Dimitriç ile Andrey Yefimiç’te) dile getirir. klasiği okuyup bitirdiğinizde etkisi altında kaldığınız bir eser olduğunu anlayacaksınız. Keyfiliğe, kişiliğin aşağılanmasına açık bir tepki niteliğindeki bu eserle Çehov, Tolstoy’un ahlak felsefesiyle bağını tamamen koparır. Demir yumruklu Nikita’nın kapısında nöbet beklediği 6 numaralı akıl hastaları koğuşu adeta Çarlık Rusyası’nın bir simgesidir. Kendi yönetimindeki hastanede insanlık dışı koşulların düzeltilmesi yönünde mücadele edeceğine felsefe yapmayı yeğleyen Dr. Ragin, bu kayıtsızlığının bedelini çok ağır ödeyecek, 6 numaralı koğuşa bu kez kendisi düşecektir.