MUCİZELER YAĞARKEN KRİSTİN HANNAH

Mucizeler Yağarken; Bazen bağışlamak, umut etmek ve mucizelere inanmak gerekir… Hayatının en büyük ihanetine uğrayan, terk edilen ve çok zor bir yıl geçiren Joy Candellaro, Noel yaklaşırken hep hayalini kurduğu maceraya atılmaya karar verir. Kimseye haber vermeden bir uçak bileti satın alır ve hiç tanımadığı bir şehre doğru yola çıkar. Fakat beklenmedik bir şey olur ve Joy kendini bir anda büyülü yağmur ormanlarının yakınlarında, muhteşem bir gölün kıyısında yer alan bir balıkçı kulübesinde bulur. Kulübede yaşayan küçük Bobby, yakın zamanda kaybettiği annesinin acısıyla başa çıkamamaktadır. Yalnızca hayalî arkadaşıyla konuşan küçük çocuğun babası Daniel da oğluna yardım edemediği için acı çekmektedir. Joy ikilinin hayatına tesadüfen girerek onlara yollarını bulmalarında yardımcı olur ve böylece aralarında güçlü bir bağ kurulur. Joy eski hayatını geride bırakıp bu yeni dünyanın bir parçası olmak istediğini fark eder. Fakat bu gerçek olamayacak kadar güzel atmosferde yanlış bir şeyler vardır. Joy hayallerle gerçeğin arasında bocalarken umudun peşinden gitmeyi seçer ve bir mucizeye tanıklık eder. Geçen yıl Noeli bu dünyada en çok sevdiğim iki insanla; kocam Thomas ve kız kardeşim Staceyyle evimin oturma odasmda geçirmiştim. Fakat on iki ayda çok şey değişebiliyor. Şimdi mutfağımda durmuş, saklama kaplarına kremalı Noel Baba kurabiyeleri diziyor ve her bir sıranın arasına yağlı kağıt koyuyorum. Ardından adımı kaim, siyah harflerle bir parça kağıt bandın üstüne yazıyorum: Joy Candellaro. Sonra işe gitmek üzere siyah kot pantolonumu ve yeşil bir hırka ve bluzdan oluşan takımımı giyiyorum. Son anda aklıma Mucizeler Yağarken halka şeklindeki küçük küpelerimi takmak geliyor. Neşeli görünürsem insanlar da bana nasıl olduğumu sormaktan vazgeçer belki. Tozpembe kapları kucağımda dengeleyerek evin kapısını kilitleyip garajın yolunu tutuyorum. Arabanın ön kısmından dolaşırken arkadaki duvarın dibine dizilmiş olan dosya dolaplarının yanından yan dönerek geçiyorum. Hayallerim bu metal dolapların içinde, yalnızca kütüphanecilere özgü bir titizlikle düzenlenmiş halde duruyor. Egzotik bölgeler ve uzak yerlerle ilgili okuduğum bütün yazıları saklıyorum. O yazıları okuyup fotoğraflara bakarken bir maceraya atıldığımı hayal ediyorum. Bu hayali tam on yıldır kuruyorum ama son üç aydır bekar olduğumu ve öncesinde de Thomdan sekiz ay ayrı kaldığımı düşününce uygulamacı değil, hayalci biri olduğumu söylemem daha doğru olur. Boşandığımdan beri ne dosyalara bir ekleme yaptım ne de dolaplardan birini açtım. Onları geride bırakıp bordo renkli Volvoma bindim ve arkamdaki garaj kapısı açılınca garaj yoluna çıktım.