EŞİKTE AYTEN MUTLU

İnce hayvanları kırık camların pas lekesi deniz menekşelerinde batıyor yüreğime hayatın yalanları rüzgâr dindi gecenin gözlerinde yeraltına doğru koşuyor atlar çocuk gülüşleri yelelerinde kara bir yıldıza ışıksız fenerlerin çiçek kanıyla yazdığı bir timsah masalı bu İstanbul'un ortasında bilmem kaç on bin daha bilmem kaç yüz bin daha bekliyor çöpten binalarında Enkelados'un gazabını Ah, kendimi hangi çağda büyütsem!